اثرات الگوی توانمندسازی خانواده- محور بر خشنودی درک شده و عزت نفس مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس

سابقه و هدف: مولتیپل ‏اسکلروزیس یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بر تمام جنبه‏های زندگی بیمار، خانواده و جامعه اثر می‏گذارد. با گذر از مراقبت بیمارستانی به مراقبت خانواده- محور ، اهمیت برنامه های توان مندسازی مراقبین بیماران افزایش یافته است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر الگوی توان مندسازی خانواده- محور بر خشنودی درک شده و عزت نفس مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس بود.   مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 70 مراقب خانوادگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس با استفاده از تخصیص تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون گروه بندی شدند. بر اساس نیازهای آموزشی در گروه آزمون، 8 جلسه الگوی توان مندسازی در طول سه ماه اجرا شد. سه ماه پس از اجرای برنامه و جمع آوری چک لیست های خودگزارش دهی، مجدداً خشنودی درک شده و عزت نفس در دو گروه شاهد و آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ها: آزمون آماری تی مستقل اختلاف معناداری را در دو گروه بعد از اجرای مداخله نشان داد (001/0= p ). در گروه مداخله، آزمون آماری تی زوجی نیز افزایش معناداری در خشنودی درک شده و عزت نفس مراقبین خانوادگی بیماران نشان داد (001/0= p )، در حالی که در گروه کنترل تفاوت معناداری در خشنودی درک شده و عزت نفس مراقبین خانوادگی بیماران بعد از سه ماه وجود نداشت (05/0 p> ). نتیجه گیری: مراقبین خانوادگی بیماران مزمن به عنوان بیماران پنهان، مشکلات زیادی را متحمل می شوند. مداخلاتی از قبیل اجرای الگوی توان مند سازی با توجه به نیازهای آموزشی و درمانی به دلیل کم هزینه بودن، ایمن بودن و تأثیرگذار بودن می تواند خشنودی درک شده و عزت نفس مراقبین را ارتقاء دهد